W starożytności północ Chin była najbardziej zagrożonym regionem cesarstwa chińskiego, którego pozostałe granice były chronione przez przeszkody naturalne tj. ocean (wschód), Himalaje (zachód) czy dżungla (południe). Północne stepy były zaś otwartą przestrzenią, którą zamieszkiwali mongolscy koczownicy, którzy z upodobaniem najeżdżali osiadłych sąsiadów. W odpowiedzi Chińczycy wybudowali mur -najstarsze wzmianki mówiące o tego typu fortyfikacjach obronnych datowane są na 656 r p.n.e.
W ciągu kolejnych 2000 lat władcy z różnych dynastii wznosili fortyfikacje. Robili to jednak w odmienny sposób, przy pomocy różnych technik. Konstrukcję, którą dzisiaj nazywamy Wielkim Murem, opisywano za pomocą co najmniej dziesięciu odrębnych słów.
Szczególnie 2 dynastie wsławiły się budową muru. Dynasta Qin, która zasłynęła z nakładania na poddanych obowiązku przymusowej pracy na umocnieniami. Ludowe pieśni i legendy wiążą z czasem ich panowania powstanie większości ziemnych fortyfikacji, które ze względu na swój nietrwały materiał, w ciągu wieków stopniowo się rozpadały. Z kolei dynastia Ming wzniosła obwarowania, które zachowały się dzięki zaletom materiału wykorzystywanego do ich budowy tj. wzniosła fortyfikacje z ciosanego kamienia i cegły. Jednak co warto zauważyć obronne konstrukcje z czasów Ming są w większym stopniu siecią umocnień niż pojedynczą strukturą (w niektórych regionach wybudowano np. aż 4 odrębne linie umocnień).
W XVIII wieku do Chin zawitali zachodni badacze i misjonarze. Zetknęli się oni z legendami o władcach Qin i zobaczyli mury wybudowane w epoce Ming. W rezultacie doszło do błędnego połączenia w ich umysłach tych 2 elementów. To połączenie w wyobraźni Europejczyków dynastii Qin i Ming przyczyniło się do powstania tego co dzisiaj nazywamy Wielkim Murem. Mur zaczął być postrzegany jako licząca 2 tyś lat (dynasta Qin panowała od 221 r. p.n.e.) jednolita struktura z cegły i kamienia (odcinki budowane przez władców Ming). która przecina Chiny. Następnie doszedł pogląd, ze Mur jest widziany z kosmosu.
Początkowo chińscy intelektualiści próbowali przeciwstawiać się tego typu przesadzonym/ uproszczonym opiniom, słusznie skądinąd sądząc, ze obcokrajowcy opierali je na błędnych informacjach dotyczących zarówno historii jak i geografii Chin. Jednak ostatecznie mit okazał się atrakcyjny dla Mao, który wykorzystywał Wielki Mur w propagandzie, dostrzegłszy symboliczną wartość jednolitych umocnień granicznych.