Hutongi niemi świadkowie historii Chin

Jedną z najbardziej charakterystycznych cech pejzażu miejskiego Pekinu są Hutongi. Słowo to ma swoją etymologię w języku mandżurskim i pierwotnie oznaczało „wąską uliczkę” . W dawnych Chinach istniała ścisła definicja szerokości ulicy lub alei. Ulice w Hutongach bardzo często nie przekraczają więc szerokości 9 metrów i do dzisiaj pozostają najwęższymi drogami w Pekinie. Niejednokrotnie alejki pozostają nie szersze niż 3 do 4 metrów, a czasem są tak wąskie, że mogą się nimi poruszać jedynie pojazdy jednośladowe

Obecnie Hutong jest rozumiany jako zespół szczelnie połączonych za sobą parterowych budynków zbudwanych na planie prostokąta (należących do jednej rodziny), z wąskimi uliczkami, do których przylegają bramy wejściowe do siheyuan, czyli małych, wspólnych dziedzińców, wokół których ulokowane są parterowe zabudowania z nieotynkowanej cegły. Główny budynek zazwyczaj ustawiony jest ze wschodu na zachód z bramą otwierającą się na południe aby więcej światła dostawało się na podwórze. Hutongi zazwyczaj nie posiadają sieci wodociągowej i centralnego ogrzewania, a mieszkańcy korzystają ze wspólnego wychodka na podwórzu.
Hutongi pojawiły się w Chinach w XII wieku i szybko upowszechniły się, gdyż stwarzały dobre warunki do obrony w przypadku oblężenia miasta i odpowiadały potrzebom patriarchalnego społeczeństwa.

Początkowo Hutongi były budowane według poniższego wzoru - im wyższą pozycję w społeczeństwie zajmował człowiek tym bliżej jego Hutong znajdował się Zakazanego Miasta, które było postrzegane jako centrum Pekinu. Hutongi arystokracji były położone bezpośrednio obok pałacu po jego zachodniej i wschodniej stronie. Natomiast Hutongi handlarzy, robotników i imigrantów budowane były daleko na północ i południe od Zakazanego Miasta.

Z czasem tradycyjne ustawienie w prostej linii zostało zarzucone na rzecz budowy „losowej”. Miały na to wpływ wojny domowe, najazdy innych narodów na Pekin oraz ogromny przyrost ludności. Hutongi podupadały a warunki życia w nich stały się prawie nie do zniesienia. Ludzie musieli radzić sobie z przeciekającym dachem i publiczną toaletą oddalona 100m.

Większość Hutongów zniknęła wraz z utworzeniem ChRL i budową nowoczesnego miasta. Hutongi są wyburzane w procesie zastępowania starych dzielnic nowoczesną architekturą (budynki mieszkalne, centra handlowe i biurowe, fabryki), zapoczątkowanym przez Mao Zedonga. Zjawisko to nasiliło się również na początku XXI wieku, gdy kraj przygotowywał się do organizacji igrzysk olimpijskich oraz światowej wystawy Expo 2010. Obecnie pozostało jedynie około 2000 zespołów starych domostw (czyli o 5000 mniej niż w porównaniu z 1949 rokiem).

Zdjęcia (15)

Komentarze (0)